French Kicks – Trial Of The Century

Het moet niet doller worden. Dat French Kicks‘ tweede album Trial of the Century hier meer dan een half jaar later uitkomt is al heel stom, maar nog tot daar aan toe. Dat ze voor de cd die hier in de schappen ligt het hoesje dat gelijk je aandacht trekt vervangen door één of ander zot arty ontwerp. Belachelijk gewoon! Ik heb even een steekproef gehouden onders ons schrijversgilde. En ik had gelijk hoor. De eerste cd zouden ze uit het rek halen, de tweede zouden ze laten staan. Laat ik me er verder niet te veel over opwinden, het gaat tenslotte om de muziek, niet om de suggestieve hoesjes. En de muziek die French Kicks maakt is best leuk namelijk. De liedjes zijn een beetje van veel. Veel Smiths, Beetje Interpol, beetje Strokes. Maar doordat Nick Stumpf heel anders klinkt – hij is tegelijkertijd de zanger en de drummer van French Kicks – klinkt de band domweg ook gewoon heel anders. Bij vlagen doet hij me zelfs denken aan Neil Finn. Inderdaad een heel anderere stem dus dan bij eerder genoemden. De liedjes krijgen door die stem wat aangenaam lichts en fris over zich heen. Dat je af en toe zachtjes doet meewiegen op de muziek. Vooral in “Oh Fine” zul je dit moeilijk kunnen onderdrukken. Trial of the Century is één grote vergaarbak van geraffineerde catchy liedjes. Hooguit kun je zeggen dat ze zo geraffineerd zijn dat ze bijna vluchtig worden. Dan zou zo’n hoesje een mooie reminder zijn geweest.

mij=Startime Records