Als ik hun bio moet geloven, dan willen de heren van Haterush de energie van powermetal combineren met het melodieuze van de jaren ’80 metal. Of ze dat gelukt is dat bepalen wij natuurlijk. Hun debuutalbum bevat twaalf reguliere nummers, maar raar genoeg staat er ook gelijk een bonustrack op. Raar, want volgens mij is het toch echt de eerste persing die hier rondjes draait. Enfin, combineren van energie met melodie als doel dus. Ik vind dat ze dat toch best redelijk gelukt is. Deze Zweden – waar zouden ze anders vandaan moeten komen, zou ik haast zeggen – brengen inderdaad een mengsel van oude heavy metal en hedendaagse powermetal. Oftewel denk hierbij een klein beetje aan Iced Earth meets Blind Guardian en Judas Priest meets Rhapsody. Daar zou het water je van uit de mond gaan stromen. Toch mist hun eerste album nog wel het nodige om je te doen watertanden. En al helemaal om stante pede echt groot te worden en de charts te bestormen. Momenteel zie ik ze als niet meer dan een goede opwarmer tijdens concerten, voordat de echte grote jongens hun kunsten vertonen. Er ontbreekt namelijk wel iets pakkends op het album en daarmee ook geen echt grootse nummers. Bovendien komt de stem van de zanger mij geregeld iets te zeurderig over. Het iets meer dan 50 minuten durende schijfje is echter wel goed voor je, als je weer eens wat energieke muziek tot je wilt laten komen, zonder dat je echt je aandacht erbij wilt/hoeft te houden. Maar of ik daarop zit te wachten?