Het was eenvoudiger geweest om afgelopen oktober gewoon in 013 te gaan kijken. Maar nee, ik moest persé die live-DVD van IQ in mijn eigen huiskamer bekijken. Daar is dus heel wat voor nodig. Die dubbel DVD duurt namelijk best lang. En zo lang kan ik de huiskamer niet leeg houden als er leden van de familie in huis rondlopen. Da’s wel nodig, want de rest van de familie is niet zo tolerant als ik als het om IQ gaat. Die had ik dus vakkundig het huis uitgewerkt zodat ik op minder sociaal volume The Twentieth Anniversary Show kon bekijken en beluisteren. De buren interesseren me niet. Zij interesseren zich ook niet voor mij. Het was wel een nadeel dat ik IQ nog nooit live gezien had. Dan had ik me namelijk niet verslikt in mijn bier toen ik Peter Nicholls geschminkt en wel het podium op zag komen. Dat kan toch echt niet meer anno 2004! Gelukkig leidde de muziek me snel af. IQ was namelijk best in vorm tijdens de opnames van deze show uit december 2001. Geen idee waarom deze opnames zo lang in de kast is blijven liggen overigens. Er is namelijk niets mis mee. Tenminste als je de symfo van IQ kunt waarderen. Dan biedt The Twentieth Anniversary Show je namelijk een prima doorsnede van het repertoire van de afgelopen jaar. En dat waarderen kan ik dus wel. Sterker nog ik heb me bijna vier uur kostelijk vermaakt, maar hoe maak ik nu wederom vier uur vrij om het nog een keer te bekijken allemaal? Volgende keer toch maar een concert meepikken?
mij=GEP