McDermotts 2 hours VS Levellers – Disorder

Laat ik duidelijk zijn. Ik ben een behoorlijke leek op het gebied van folkmuziek. Ik zal ook wel nooit echt een fan van het genre worden. Het uitgelopen hoofd van Shane MacGowan als niet relevant bewijs wat teveel folkmuziek met je kan doen. Mijn wenkbrauwen fronsten indertijd ook hevig bij de aanblik van de platenkast van mijn vriendin. CD’s van the Levellers, daarover zou gepraat moeten worden mochten we ooit gaan samenwonen. Inmiddels weet ik wat voor feest een optreden van deze band kan zijn en tegenwoordig staan er wel 5 CD’s van de heren in onze gezamelijke platenkast. Zonder dat daarover gepraat diende te worden trouwens. Ik moet er echter wel bij zeggen dat hun laatste albums behoorlijk richting de anonieme britpop af aan het zakken waren. Het is dan ook niet gek dat een band als Flogging Molly dit ontstane vacuüm vakkundig heeft opgevuld. Maar the Levellers bestaan nog steeds. Deze cd is een 3e geslaagde samenwerking van leden van the Levellers met Nick Burbridge, die onder de naam McDermotts al voor 1990 zijn eerste album had uitgebracht. Sterker nog: hij was met zijn traditionele folk ooit van grote invloed op dezelfde Levellers. Enkele jaren geleden is dit collectief nieuw leven in geblazen als McDermotts 2 Hours vs Levellers. Disorder is een rustige serieuze traditionele folkplaat met maatschappijkritische teksten. Mooi gearrangeerde viool- en trompetpartijen; laverend tussen cajun, Keltische folk en singer-songwriterballades. Vergelijk het dus niet met een groot zonnig festivaloptreden met te duur dood bier uit plastic bekertjes. Zie deze plaat eerder als een goed gesprek boven een pint Guinness terwijl de Ierse regen neerklettert op het dak van de plaatselijke pub. Het lijkt mij een aanbeveling voor fijnproevers, maar laat het duidelijk zijn: ik ben natuurlijk nog steeds een behoorlijke leek op het gebied van folkmuziek.

mij=Hag/Bertus