Thin Air – Never Change (EP)

In eerste instantie kwam ik op mijn zoektocht naar “Thin Air” een Engels bandje tegen, maar dit Thin Air komt toch echt uit Friesland. Deze vijfmansband bestaat sinds 2001 en Never Change is hun tweede product. Dat ze de nodige ervaring hebben en dat het geheel in een professionele studio is opgenomen hoor je er zeker aan af. Het klinkt lekker uitgebalanceerd, de composities hebben een kop en een staart en vakmanschap is ook in ruime mate aanwezig. Van de groovy opener “Never change” tot de afsluitende pretrocker “Lose myself” is te horen dat de heren goed voorbereid de studio in gegaan zijn. Het enige minpuntje is wellicht dat er geen echte eigen stijl te ontdekken is, juist omdat de nummers zo verschillen. Dat zou echter ook kunnen liggen aan het feit dat het een EP betreft. In de vier nummers die je kunt opnemen wil je immers ook laten horen wat je kunt. Voorzover er een gemeenschappelijk kenmerk te vinden is in de uitvoeringen is dat ietwat nasaal klinkende stem van zanger Robbie van Wieren, met flink wat echo erop, die erg doet denken aan de Amerikaanse poprock van begin jaren tachtig maar ook aan Pearl Jam, zo’n tien jaar later. Van mij zou het iets minder pop en iets meer rock mogen zijn, maar Thin Air mag trots zijn op deze EP. Een mooi staaltje van hun kunnen.