Soms vind ik muziek beter klinken in een auto dan in m’n eigen huiskamer. Dat is óf typisch Amerikaanse college-radio-rock, óf juist heel stevige metal met flinke gitaarmuren. De kleine ruimte maakt dat je die gitaarmuren niet alleen hoort maar ook voelt, en dat doet ‘t ‘m. De combinatie van melodieuze rock en die fikse gitaarmuren vind je bij gitaristen als Zakk Wylde en John Sykes, bij Black Sabbath en bij Tomahawk. En nu ook bij Fozzy. Fozzy is een band met een merkwaardige voorgeschiedenis. Zanger Chris Jericho is zo’n Amerikaanse showworstelaar, gitarist Rich Ward is gitarist bij Stuck Mojo en worstelfan. Tijdens een blessureperiode van eerstgenoemde begonnen ze een coverbandje met een vage verzonnen biografie. Een paar cd’s later zijn ze het allemaal wat serieuzer gaan aanpakken en hebben ze het verhaaltje laten vallen. En dat is volstrekt terecht, want Fozzy is gewoon een volwassen band geworden. Maar zo’n worstelaar als zanger, da’s toch gewoon een gimmick? Gelukkig niet. Hij is een prima zanger die het hoge niveau aankan, niets te klagen dus. En als worstelaar is ‘ie waarschijnlijk ook nog een behoorlijke entertainer. Muzikaal zit het aardig in de buurt van het voornoemde Tomahawk, band van ex-Faith No More-zanger Mike Patton. Doordachte melodieuze metal, snoeihard en flink up-tempo en met veel dynamiek in de zang. Ik heb de eerste voor het jaarlijstje 2005 al te pakken…
mij=SPV
Na een artikel in Up Magazine te hebben gelezen over deze band leek het me maar niks. Maar nu jij de naam Tomahawk laat vallen, zal ik ‘t toch even gaan beluisteren. Waar zo’n recensie toch niet goed voor is.