Het zou te makkelijk zijn. Gazpacho is namelijk een soort koude soep. Koud dus. Maar dat vind ik gewoon echt te makkelijk. Men zou mij ervan kunnen betichten dat ik me er met een jantje-van-leiden van af zou maken. Gazpacho is tevens de titel van een nummer van Marillion. Maar da’s ook echt veel te makkelijk. Soepen is een vakjargon onder de Photoshop-hobbyisten. Een met Photoshop samengeknipenplakte foto noemen ze een soep. Dus door dit gedrocht af te doen als een koude Marillion soep zou ik snel klaar kunnen zijn. Kunt u weer verder met waar u mee bezig was en ik het schijfje verloten onder de symfo-liefhebbers die inderdaad bereid zijn te geloven dat ze met When Earth Lets Go een staaltje moderne progrock in huis halen. Modern? Jawel, want er zouden sporen van Radiohead (ah nee!), Coldplay (ga weg!) en Muse (dat meen je niet!) in moeten zitten. Uitgebreid sporenonderzoek heeft uitgewezen dat deze slechts in zeer geringe mate aanwezig zijn. Wel kan alle bandleden poging tot doodslag ten laste worden gelegd. Elke muzikale poging slaat door hun nietszeggende invulling namelijk volledig dood. Koelbloedig weet men alles wat ook maar enigszins in de buurt van een memorabel gitaar of keyboardlijntje komt om zeep te helpen. Soms grijpt men daarbij zelfs naar ‘verrassende’ tempowisselingen. Vlieg in de soep is echter zanger Jan H. Ohne die zich met zijn pathetisch gekweel en dito teksten waarschijnlijk nog in de jaren tachtig waant. Laat ik maar ophouden want mijn vrouw roept dat mijn eten koud wordt. En wij eten erwtensoep.
mij=Eigen Beheer
Het lijkt er op dat jij de nieuwe Gazpacho dus niet mooi vindt. Die indruk wek je tenminste 🙂
Ik heb nu een aantal malen de door jou besproken cd beluisterd en ik vind hem eigenlijk helemaal niet slecht, sterker nog…ik vind hem wel goed. En ik kan ook het stemgeluid van Ohme wel waarderen. Ach..smaken verschillen nu eenmaal, ik gruwel bijvoorbeeld van erwtensoep.
( en mocht je nu het idee krijgen dat je me ergens van kent…dat klopt.)
Ook ik heb ‘m meerdere malen beluisterd om het een kans te geven hoor maar ik mis gewoon hart en ziel in de muziek. Alles komt op mij nogal ‘te bedacht’ over. Emotioneel gezien blijft de teller bij mij op nul-komma-nul. Ze geven mij het gevoel dat ze vooral anderen proberen na te doen en komen niet eens in de buurt. Een coverband zonder covers. Ook de productie vind ik ronduit koud en lelijk, dat helpt er ook niet aan. Maar inderdaad: smaken en zo…
(iets met storm en water? 😉 )