Onlangs vroeg iemand zich af of ik alléén gerontorock luisterde. “Met alleen gerontorock blijft een mens zo hangen in de jaren zeventig”, zei hij bezorgd. Ook de opperdespoot vroeg zich af of dit wel een plaatje voor mij was. Hiphop, Prikkie? Ja, hiphop. Er is wel degelijk hiphop die ik erg prettig vind: Beastie Boys, GangStarr‘s Guru. Dat is alleen niet de standaard “kijk-mij-eens-een-stoere-jongen-zijn”-hiphop, maar de echte-muzikantenhiphop. En dan is dit ook nog echte-muzikantenhiphop met Mike Patton. De ex-Faith No More-, ex-Mr. Bungle– en Tomahawk-voorman experimenteert zich suf in alle genres en met elke vorm van geluid. Dit project met The X-ecutioners misstaat dan ook absoluut niet in zijn discografie. Een Rock Hiphop War Movie Soundtrack volgens de aankondiging en verdomd, dat klopt. Deze cd is een serie soundscapes, een enkele keer uitmondend in een echte song, maar meestal eigenlijk te kort daarvoor. En toch klinkt het als een klok. Het lijkt wat dat betreft wel op de instrumentale Beastie Boys-cd The In Sound From Way Out, zij het nóg wat experimenteler. Elk instrument is geoorloofd, of het nou een orgel is of een banjo, en met veel bekende samples vliegt het van het ene ritme naar het andere. Patton is niet alomaanwezig, maar zijn bijdragen zijn herkenbaar en kenmerkend. Hier heeft een clubje mensen met ongelofelijk veel plezier lekker staan experimenteren en dat hoor je er aan af. Een commercieel succes zit er niet in, daarvoor is het eenvoudigweg te weird, maar daar maalt Patton gelukkig niet om.
mij=Ipecac / Bertus