Dat valt nog niet mee, om een plaatje in het Welsh te volgen. Gruff Rhys, de zanger van de Super Furry Animals, heeft een soloplaat uitgebracht. In het Welsh, een keltische taal. Ook die Furry Animals komen uit Wales, ooit wel in het Gaelic begonnen, maar om een breder publiek te kunnen bereiken zijn ze geswitched naar Engels. Daar was toen vanuit de lokale scene wel wat kritiek op. Zo’n beetje alsof Rowwen Hèze ineens in ABN gaat zingen. De achterban vond het eerst maar niks. Niettemin heeft de band inmiddels een groot publiek bereikt met hun muziek dus de keus was niet zo slecht. Blijkbaar kruipt het bloed uiteindelijk toch waar het niet gaan kan, want de zanger grijpt nu terug op zijn roots. De titel van de plaat betekent overigens ‘stotterende generatie’, dat slaat vast op uw scribent die zijn ongeoefende tong op de teksten stukbijt… Er is gelukkig hulp om nog wat van de teksten mee te kunnen pikken. De liedjes kenmerken zich door een uitgeklede sound, die het moet hebben van harmonische zang en eenvoudige ritmes, soms akoestisch. Ergens doet er zelfs nog een blokfluit mee. Niet de blurrige sound die we van de SFA zijn gewend, maar hier en daar best lekker rockend. De meeste teksten zijn wel wat komisch van aard. Ik moet steeds denken aan de humor van Pink Floyd, die hadden ook dat grapje met die Pict in een grot, waarbij je steeds die vlieg om zijn hoofd hoort zoemen. Dat soort grappen maakt Rhys ook.
mij=Placid Casual / Konkurrent