Als ik Jimmy Chamberlin zeg, zegt een groot gedeelte van u: Wie de vliegende fuck is Jimmy Chamberlin? Als ik vervolgens in één adem door Smashing Pumpkins zeg gaat er bij u een lampje branden. Ik hoop althans dat u niet nog grotere muziekbarbaren bent. Zou wel zo fijn zijn om op een muziek log (eehhh magazine) om niet alleen maar omringd te zijn door onnozelen. Jimmy Chamberlin speelde dus drums in de Smashing Pumpkins en in het ook al weer ter ziele Zwan. Samen met Danny Carey wat mij betreft één van de beste rockdrummers van het laatste anderhalve decennium – kom nu alsjeblieft niet met Meg White aan zetten ja. Maar goed, je kunt nog zo vaak één van de meeste relevante drummers zijn, een solo of een project plaat opnemen is toch een ietwat meer complex. Jimmy Chamberlin Complex dus. Toch probeert Chamberlin dat met Life Begins Again. En verdomd, dat lukt hem best aardig. Ondanks de verschillende zangers achter de microfoon, natuurlijk de onvermijdelijke Billy Corgan (in typisch Pumpins-like nummer), Catherine Wheels zanger Rob Dickenson en Righteous Brother Bill Medley, in de niet instrumentale nummers raakt dit complex het spoor nooit bijster. Een pluspunt. Daarnaast gaan de instrumentale nummers zich nergens te buiten aan teveel excentriek gefreak, maar blijven de nummers liedjes. Dat is dan ook het grootste pluspunt van Life Begins Again. Niet dat het reuze gemakkelijk wordt bij die instrumentaaltjes, maar de reeks variërend van redelijk subtiel jazzy tot het wat meer loggere breekwerk blijven juist door de afwisseling met af en toe een zanger erbij interessant.
mij=Sanctuary
Jimi gezien op pukkelpop en fantastisch bevonden
really enjoyed it!!