Ricocher heeft al flink wat gezien van de wereld. Vele bandjes zullen best jaloers zijn als ze zien dat deze Brabanders al in Mexico (Baja Prog), Frankrijk (Prog Sud) en Engeland (Rotherham Rocks) opgetreden hebben. Kwestie van hard werken, veel optreden, maar ook wel een beetje van de goede muzieksoort maken. En aangezien Ricocher zich muzikaal gezien beweegt tussen bands als IQ, Pendragon en Arena, ofwel traditioneel ingestelde toegankelijke symfo. Dan weet je dat je op deze plekken best aan de bak kunt komen als je er een beetje bovenuit steekt. En dat doet Ricocher dus met Chains, hun derde cd. Eerder brachten ze al Quest for the heartland en Cathedral of emotions uit. Wat gelijk opvalt aan de zeven stukken van Chains, is de heldere produktie van Everons’ Oliver Phillipps en Christian Moos. Maar het had van mij wel iets meer dynamiek mogen krijgen. Dan hadden de nummers vast en zeker ook krachtiger klinken. Maar dat zal de liefhebbers van het genre niet zo heel veel uitmaken vrees ik. De songs luisteren namelijk wel aangenaam weg en zijn voor de liefhebbers van wat rustigere symfo afwisselend genoeg om een hele plaat te kunnen boeien. Toch ligt hier dus een probleem voor Ricocher op de loer. Men lijkt zich in de stevigere passages nogal in te houden. Laat de boel eens de boel denk ik dan en verlaat die platgetreden paden. Dat zit er best in. Chains is dus zeker geen slechte cd, maar iets meer vuur en venijn zou het geheel een stuk spannender maken.
mij=Rock Inc. / Bertus