Ik schrik wakker. Er valt een envelop door de brievenbus op de grond. Het gebeurt niet vaak, maar ik ben zowaar op de bank in slaap gevallen. Ik heb vreemd gedroomd. Ik stond namelijk op een podium ergens in Londen. Mijn band The Embrooks was de opening van de avond. Na ons zouden nog The Small Faces, The Kinks en The Who op komen treden. Een niet misselijke line-up, dacht ik zo. En wij mochten dus openen met onze beatmuziek. Ik zong en ragde op mijn gitaar. Samen met mijn twee andere bandleden moesten we heel diep gaan, maar uiteindelijk kregen we de zaal met Mods plat. Het publiek had zelfs niet genoeg aan de zaal en begon op het podium te klimmen om te dansen. Wij waren even de sterren van de avond. Na afloop kwamen al die leuke meisjes naar ons toe. Daar doe je het tenslotte voor. Ze kwamen om een handtekening vragen op de cd. Huh? Een cd in de jaren ’60? Op dit punt werd ik dus wakker. Ik loop wat duf naar de brievenbus, open de envelop en haal er een cd uit met een sixtieshoes. Yellow Glass Perspections is de titel van de cd. En de bandnaam is The Embrooks. Wie zei ook alweer dat dromen bedrog waren?
mij=Munster/Sonic