Ik weet niet wat u verwacht bij een plaat die Fábrica de Cemento heet. Ik verwacht dan toch wel minimaal dat de vellen strak in de speakers staan, het haar in hoog tempo meebangt en ik zin krijg in heel veel bier. Niets van dat al gebeurt op de eerste plaat van UNA. Deze Spaanse dame uit Madrid levert ver in de dertig haar eerste plaat af. Waarom niet eerder? Simpelweg omdat ze niet eerder dan op haar dertigste erachter kwam dat ze niet alleen maar naar mooie liedjes wilde luisteren, maar ze ook zelf wilde schrijven. En wat moet dat moet he. Zo gaan die dingen. Wel fijn dat dingen dan ook goed gaan. Ik denk overigens dat UNA heel anders geklonken zou hebben (minder goed?) als de heren van Mist zich er niet tegen aan bemoeid zouden hebben. Ze werden ingevlogen voor sessies in haar huiskamer en zij vloog naar Amsterdam voor opnames in de Oeverloos Studio’s van Mist in Amsterdam. Handig hoor, zo’n blindenloterij die sponsort. Vooral ook volkomen terecht. Want Fábrica de Cemento is een mooi plaatje geworden. Ik moet wel zeggen dat ik UNA liever in het Spaans hoor zingen dan in het Engels. Die engelse liedjes klinken door het ietwat brakke engels een stuk minder. Niet meer doen zou ik zeggen. Haar moedertaal levert duidelijk de mooiste liedjes op Fábrica de Cemento. Fijne ingetogen chansons, met hier en daar een Spaanse swing. Niets geen gebang dus. Word ik ook te oud voor.
mij=Skipping / Sonic