Logh – A Sunset Panorama

Het Archief begon erover. En hij was enthousiast. Dat is hij niet zo vaak over nieuwe muziek. Toen vervolgens ook de Opperdespoot mij in de oren toeterde dat Log een puik bandje was, was mijn nieuwsgierigheid gewekt. Want zo vaak zijn Het Archief en De Despoot het niet eens over muziek. En ze hadden gelijk. Everytime when a bell rings, an angels gets his wings was een briljante plaat. Minimal emo speelden ze. Op een indrukwekkende wijze. Opvolger The Raging Sun kon beide heren dan weer niet bekoren. En hoewel File Under toen al bestond, heeft u daarvan de recensie nooit gelezen. Ik kreeg’m niet geschreven. De plaat was veel zwaarder dan Everytime… en had last van effectbejag. En of die plaat nu goed was? Ik weet het eigenlijk nog steeds niet. Maar ondertussen kwam wel al A Sunset Panorama binnen, het nieuwste werkje van Logh, inmiddels met h. Want er bestond nog een Log ergens. Voor A Sunset Panorama besloten de heren het eens radicaal anders aan te pakken. Ze sloten zich een half jaar op in de oefenruimte, waar ze nummers schreven. Ze doken vervolgens de studio in en knalden de plaat in tien uur op de band, inclusief lunchpauze. Die opnames zijn ook weer opgenomen, maar dan op video en die wordt bijgeleverd op DVD, inclusief dolby 5.1 surround mix. Het resultaat? Goed! De heren zien het licht weer en weten wederom gebruik te maken van de stilte. Het is nog niet van het niveau van het debuut, maar toch, het is alleszins verdienstelijk. Wat zeg ik? Tot nader order jaarlijstjesvoer!

mij=Bad Taste / Suburban