Ik draaide zelden nog cassettebandjes. Daarom gaf mevrouw Storm me de opdracht de kast met bijna duizende tapes maar eens op te schonen. Er kwamen drie stapels uit. Eén met tapes die ik absoluut moest bewaren, want niet te koop op CD. Eén met tapes waar ik de cd’s absoluut van moet kopen als het schip met geld binnenvaart. En tenslotte één met educatiemateriaal voor de leerlingetjes bij mevrouw Storm op school. Ik wilde eigenlijk de tape van Armored Saints Raising Fear bij de tweede stapel te doen, maar legde hem toch bij de derde. Armored Saint met überstrot John Bush (later nog Anthrax), dat gaf precies aan hoe geweldig metal kon zijn in de jaren 80. Toen ik in de bio van Raisig Fear Armored Saint genoemd zag worden, veerde ik op. Feest! Nostalgie! Vara’s Vuurwerk! Hoei! Pfft…. Vergeet het maar. Ik had het ook kunnen weten. Raising Fear is namelijk opgetrokken uit de resten van allerlei andere Italiaanse powermetalbands. Als er één ding erger is dan Duitse powermetalbands dan zijn het wel Italiaanse powermetalbands. En Raising Fear is hier geen uitzondering op. Mijn hemel wat een stapel irritante namaakmeuk op Mythos. Het ene nummer nog meer cliché dan het andere. Natuurlijk echoot het vooral het verleden, da’s niet erg. Doe er dan nog in ieder geval wat creatiefs mee, denk ik dan. In geen enkel nummer haalt het ook maar het niveau van de jaren tachtig helden. Met dank ook aan koddig Engels kwakende kikker achter de microfoon.
mij=Dragonheart / Bertus