Of we wel geëmancipeerd waren, vroeg iemand zich op de mailinglist af, aangezien ik, meisje, de cd van The Kitchen in de bus zou krijgen. Ik wist die aanval kundig te pareren en luisterde vervolgens onbevooroordeeld naar Foreign Objects van The Kitchen. Dat deed ik een week later nog een keer. Weer een week later nog een keer en die recensie moet er dan nu toch maar eens van komen. Ik weet niet zo goed wat ik over de plaat moet zeggen. Van de website word ik niet veel wijzer, want die lijkt gehackt te zijn of het is een grap, waar ik de humor niet van inzie. Ik maak op uit het cd-boekje dat The Kitchen een tweemansformatie is die bestaat uit een man en een vrouw, die redelijk rocken, en die gebruik maakt van een derde in de vorm van verschillende elektronica. De vrouw met punkstem neigt soms naar Gwen Stefani. De muziek neigt naar de wat commerciëlere rock, met hier en daar wat elektronisch geluid. Zij van The Kitchen kunnen wel koken, maar het resultaat is saai. Laten we zeggen: groente, vlees en aardappelen. Het komt goed uit dat ik kan roepen dat ik heel erg geëmancipeerd ben, en dat ik dus The Kitchen een saai, weinig origineel bandje vind. Het moet wel, meer kan ik er echt niet van maken.
mij=Damaged Goods / Konkurrent
is de kitchen – die website lijkt me inderdaad gehackt – niet de nieuwe band van Amanda Nogiets, dat gillende mensje van bis? Samen met iemand die vroeger in de Floridase hardcore-band Discount zat (= haar echtgenoot). Heb ik geloof ik ergens een single van. Vonnik niets aan.
Kijk, dat weet ik dus allemaal niet. Te weinig gepokt en gemazeld in de muziekgeschiedenis. (Het komt, het komt…) Ze gilt wel, soms, maar niet heel hard. Als ook daar niets aan was, dan zou je best gelijk kunnen hebben.