Tori Amos is zo bijzonder dat haar fans niet gewoon fans heten, maar Ears With Feet. Ik weet dat, want ooit was ik zelf een Ears With Feet. In die tijd had ik een abonnement op Little Blue World, een door Tori-fielen in elkaar geknutseld kwaliteitsblad. Ieder kwartaal werd Little Blue World opgestuurd vanuit St Louis, en keurig bij mij thuis bezorgd in een gele envelop vol Amerikaanse stempels. Ik heb zelfs speciaal een creditcard aangeschaft zodat ik via internet kon betalen voor dit Ears With Feet-blad. Ach, die goede oude tijd….. Inmiddels zijn we toe aan het elfde album van de kleine Amerikaanse met Cherokee-bloed. Ik ben er helemaal klaar voor. In een donkerpaarse jurk en mijn meest dramatische schoenen lig ik op een kleed op de vloer. Om mij heen branden honderden kaarsen. Tori moet je namelijk niet beluisteren, Tori moet je ervaren. Na een nummer weet ik het al, en dan volgen er helaas nog achttien. Dit is een kloteplaat. Wat is er toch gebeurd met Tori? Aan de titels ligt het niet. “The Power of Orange Knickers”, “Martha’s Foolish Ginger”, ze zijn nog even vreemd als altijd. Geen enkele tekst is te volgen, nooit zullen wij begrijpen wat Tori ons 80 minuten lang probeert te vertellen. En zo hoort het ook. Wat is het dan? Vroege menopauze, een hogere dosis benzodiazepinen? In elk geval laat Tori ons op The Beekeeper nog eens al haar eerdere nummers horen, maar dan door elkaar geklutst en zonder emotie gezongen. Maar goed. Eigenlijk doet de muziek er natuurlijk niet toe. Iedere Ears With Feet weet dat het al sinds Scarlet’s Walk gaat om de extra’s bij de cd! Leuke stickers bij Scarlet, een bonus-dvd bij Welcome to Sunny Florida… Dit keer zit in de Special Limited Edition niet alleen een dvd met onder meer een voorproefje van het boek (een boek!) over Tori dat binnenkort verschijnt. Er zitten ook zaadjes in!! Tori zet ons aan het werk, wij moeten zes tuinen aanleggen en die vervolgens namen geven als “Roses and Thorns” en “Desert Garden”. Fantastisch! Kortom: aanschaffen dus, deze bijenkolonie. Ceedeetje weggooien.
mij=Epic / Sony
Zelfs mij stelde ze teleur. En ik ben nog wel zo tolerant als de pest.
Deze gast mag blijven, leuke recentie.
Yep! Mooi geschreven. Ook ik was ooit fan. Bij de eerste cd, denk ik. En under the pink vond ik ook nog wel gaan.
Mijn eerste reactie op deze cd was ook precies zo. Maar omdat Tori Tori is, en Tori een heel belangrijk deel van mijn leven is, gaf ik de cd (meer dan terecht!!!) een 2e kans. CD in random order afspelen, en beluisteren in 2 delen, het heeft allemaal geholpen om van The beekeeper haar beste album tot nu toe van te maken. Na 4 maanden is de cd grijs gedraaid. Het is een lang album, maar wel volledig waar voor je geld als je er de tijd voor neemt en je je ziel opent om hem te ervaren, om hem tot je te nemen.
En verwacht NOOIT van Tori dat ze met een popplaat komt, of dat ze zicht richt op MTV-volk. Ze richt zich op zichzelf, en dat doet ze met verve! Tori is Mrs. Jesus to us!
@Franklin: dat jij jezelf met die cd gehersenspoeld hebt maakt hem nog niet goed. Al snap ik dat je die redenatie nu niet meer zult kunnen volgen 🙂
Deze plaat vond ik wel aardig maar zeker niet meer. De eerste twee tracks zijn geloof ik wel vrolijk en leuk, en dan nog de titeltrack. De rest had er niet op gehoeven. En kan iemand mij vertellen waarom From the choirgirl en To venus and back zo onderschat worden? Ik vind ze geniaal. Ze zijn donker, sfeervol, emotioneel, gevarieerd. Wat wil een mens nog meer?
De Beekeeper heeft veel liedjes die je moet doorgronden (muzikaal/spiritueel/seksueel en tekstueel) voordat je ze waardeert…het is echt geen liftmuziek 😀 neem bijv sweet the sting en jamaica inn…power of orange knickers en ribbons undone is ook erg mooi..
Dit is er een die bij mij veeeeel tijd nodig heeft 🙂
En je moet ook nooit in een jurkje met allemaal kaarsen om je heen met hooggespannen verwachtingen ook maar iets gaan doen… geen man ontvangen en ook geen cd van tori opzetten… gaat altijd mis 😀
ookal blijf ik het ook elke keer doen, daar niet van 😀