“Raar”, bedacht ik me, toen ik Horses in the Sky wederom opzette, het nieuwste werkje van A Silver Mt. Zion Orchestra, ook nu weer met de Tra-la-la Band. “Raar, ik mis een nummer, want ze beginnen gelijk te zingen”. Nou ja zingen, wat daar dan voor doorgaat. Een beetje post-rockplaat begint namelijk kalmpjes en bouwt zich geleidelijk op naar een eruptie van geluid. Bij voorkeur instrumentaal. Maar meneer Efrim Menuck, de grote man achter deze Godspeed afsplitsing, trok zich toch al weinig aan van conventies in de muziekindustrie. Waarmee kenners genoeg weten, want diegenen die al vonden dat Efrim op This is our punkrock al zijn mond had moeten houden, die kunnen Horses in the Sky rustig in de winkel laten liggen. Hij zingt namelijk bijna de hele plaat. En al even onzuiver. Maar ik kan er geen genoeg van krijgen, want het past wonderwel uitstekend bij de desolate muziek die A Silver Mt. Zion maakt. De soundtrack voor een gecombineerde film-noir en een (moderne) cowboyfilm. Het stadje is verlaten, de zon brandt, een reclamebord klappert en piept en de tumbleweed waait voor de voeten van onze held weg. In de verte liggen de misstanden die verholpen moeten worden. Een echte massale shoot-out zit er niet in, in onze film, ook daarmee gaat A Silver Mt. Zion voorbij aan de post-rockconventies, maar de dreiging blijft. En ook al zingt onze held wat onzuiver hier en daar, we vallen toch weer voor hem. Voorwaar een prestatie…
mij=Constellation / Konkurrent