Het Nijmeegse Bambix is een van Neerlands best bewaarde geheimen. Al jarenlang behoren ze tot de favorieten van de vaderlandse undergroundscene en treden ze in het buitenland op met grootheden. De echte doorbraak wil er in eigen land maar niet komen, terwijl ze in exotische oorden als Brazilië de sterrenstatus genieten. Het stevige fundament is de superstrot van zangeres/frontvrouw Willia van Houdt, alias Wick Bambix. Ooit begonnen als 100% girlband is zij momenteel de enige oestrogeenleverancier die nog over is binnen de groep. Inmiddels aangevuld met een mannelijke ritmesectie is zij het die voor een compleet eigen – uit duizenden herkenbaar – geluid zorgt. 2004 was een productief jaar voor het trio, het nieuwe album Club Matuchek kwam uit en voorganger What’s In A Name werd uitgebracht in de VS en Canada. Beide albums kunnen met enige omslachtigheid gerust samen besproken worden, Bambix is er de band niet naar om grote muzikale veranderingen door te voeren. Op beide platen is het de melodie en stem van Van Houdt die zorgt voor kippenvel en een onafgebroken serie kwaliteitsliedjes. De teksten op het laatste album springen er voor mij iets meer uit (‘A so sorry song, but I’m not the one for you – Cuz I Like girls like me and I hate boys like you’) en ook de productie lijkt iets gladder dan het eerdere werk. Met het nieuwe label is er misschien ook meer drang tot toegankelijkheid gekomen, iets waar ik overigens totaal niet rouwig om ben. In het geheel is de voornaamste conclusie dat Bambix al een goed decennium garant staat voor poppunkliedjes van wereldniveau waar menige Nederlandse act nog een puntje aan kan zuigen. En, zeg eens eerlijk, je lacht je toch een ongeluk wanneer het hen wel lukt aan de overkant van de oceaan en een hoogvlieger als Anouk niet!
mij=Daemon / Go Kart
Ik ben het er helemaal mee eens. Bambix is gewoon vetcool.
Zaterdag spelen ze vlakbij in De Piek te Vlissingen kga zeker een kijkje nemen.