Als kind ging ik vaak uit logeren bij mijn neef. Hij woonde net buiten Doetinchem in de Achterhoek. Vlakbij zijn huis ligt een prachtig natuurgebied met bos, poelen, sloten en een stukje moeras genaamd de Zumpe. In een stuk bos met het moeras mocht je uiteraard niet komen, maar avontuurlijk als wij waren zwierven wij hier toch geregeld rond. Nadat het een keer heel stevig gevroren had konden wij eindelijk het moeras zelf betreden. Wij vonden o.a. een salamander die met een winterslaap bezig was. We konden ons geluk niet op. Het was ons paradijs. Dit gevoel kreeg ik terug bij het beluisteren van de cd No tears in paradise van Big Low. Het lijkt geen toeval dat opperdespoot Dan Tuffy geboren is in het land waar Crocodil Dundee zijn avonturen beleefde. Samen met zijn twee kompanen onderneemt hij een muzikale reis. Tuffy zingt c.q. praat in tien nummers met een wat zware stem met een rauw randje zijn verhalen over de stad, God, het beloofde land, de liefde en de dood. Onder deze nummers zit een verdienstelijke cover van een nummer van Jonathan Richman. De muziek van de mannen kent een breed scala aan invloeden: Folk, singer-songwriter, alt.country en blues. De veelzijdigheid aan muziekinstrumenten – inclusief zingende zaag – maakt dat Big Low een eigen geluid heeft waar liefhebbers van een combinatie van eerdergenoemde genres of namen – ik doe maar een greep – als Howlin’ Wolf, Tom Waits, Bob Dylan, Captain Beefheart, Sixteen Horsepower en Stuurbaard Bakkebaard hun voordeel mee zouden moeten doen. Oh ja, Big Low komt uit de swamps van Wageningen. Laat dit je echter niet weerhouden deze plaat – blind – aan te schaffen.
mij=Smoked Recordings / Munich
…en een mooie hoes!