Een plaat moet wel heel goed zijn om een jaar na de release nog een bespreking te krijgen, zou je zeggen. Naast een vriendelijk briefje met de vraag om een recensie op File Under is het inderdaad de muziek die het ‘m doet. De opnames van Folding Fangs, de debuutplaat van Envy The West hadden in 2003 plaats en in februari 2004 verscheen de CD. Ergens op de weg van Den Haag (Smutfish) naar Groningen (Whipster) moet Roosendaal liggen. Want door komt Envy The West vandaan. Donkere, trage songs met een organisch geluid, gedrenkt in Americana, dat is waar de acht songs op Folding Fangs kortweg op neerkomen. En dan vergeet ik het woordje intens nog. Pim Derene en Marcus van Slingerland zijn de kernfiguren achter de band. En hoewel hun uitspraak van het Engels niet altijd even naturel is, draagt dat gek genoeg juist bij aan de sfeer. Als Roosendaal niet in Nederland zou liggen, op de weg tussen Den Haag en Groningen, dan ergens tussen Louisville, Kentucky (Bonnie Prince Billy), Nashville, Tennessee (Lambchop) en Austin, Texas (Knife in the Water). Maar voor goede Americana – slowcore of niet – hoeven we niet meer naar het westen. Hier in Nederland vinden we deze zo langzamerhand ook.
mij=Black Death