Met een naam als Invocation Of Nehek verwacht je grimmige Noorse blackmetal of iets dergelijks. Ik was dan ook redelijk verbaasd dat we hier weer te maken hebben met een moderne Amerikaanse metalcore band. Zo eentje in het voetspoor van een Killswitch Engage. Dus metalcore met de nadruk op metal. Allereerst valt op dat de jongens niet op een riffje of tempowisseling meer of minder kijken. Met name de drummer hakt zich het apelazarus. Hoewel ze duidelijk een metalcore band zijn valt op dat de jongens af en toe ook erg druk doen, een soort Dillinger Escape Plan light, maar daarnaast ook hier en daar erg veel old school thrash metalriffs a la Exodus voorbij laten komen. Van alles wat dus, maar omdat de plaat door die grote aaneenschakeling riffs en tempi ook wat fragmentarisch en een tikje vermoeiend. Als ze de arrangementen nou gewoon wat eenvoudigerdan wel pakkender hadden gehouden was deze plaat een stuk genietbaarder geweest. Nu moet de luisteraar zich door een grote hoeveelheid muzikale informatie heenbijten. In kleine brokjes een lekker agressieve metalcore-schijf, goed voor een lekker brute slampit in de woonkamer of in het jongerencentrum, maar als geheel is het net iets teveel van het goede.
mij=Prosthetic / Suburban