Het concert in Paradiso van Iron & Wine vorig jaar liet ik maar aan me voorbij gaan. Ik kon me niet voorstellen dat Paradiso stil genoeg zou kunnen zijn om de muziek van Sam Beam en zijn band tot zijn recht te laten komen. Dan geniet ik liever in mijn eentje thuis van die prachtige plaat, Our Endless Numbered Days. Een paar weken geleden hoorde ik tot mijn verrassing dat het bij het concert van Low in Paradiso wel degelijk muisstil was. Misschien Paradiso de volgende keer toch een kans geven als Iron & Wine terugkomt? Misschien is de stilte dan ook wel niet meer vereist. De verstilde pracht van Our Endless Numbered Days heeft op de EP Woman King namelijk plaats gemaakt voor een veel weidser en diverser geluid. In het openings- en titelnummer flirt Beam zelfs met wat elektronica en in het afsluitende “Evening On The Ground (Lilith’s Song)” duikt een vinnige elektrische gitaarpartij op. Wat blijft is natuurlijk de fluisterende zang van Sam Beam die me steeds dichter naar de luidsprekers doet overhangen, zodat ik hem dan beter kan verstaan. Als ik hem dan in dat laatste nummer hoor zingen: ‘We were born to fuck eachother, one way or another’ moet ik zelfs even grinniken. Hoewel het natuurlijk in het geheel niet een zinderende rock’n roll EP is geworden is het verschil met Our Endless Numbered Days best groot. Als dit de richting is die Beam opgaat met zijn volgende volledige album wordt het er zeker niet slechter op. Integendeel. En die vorige was al zo mooi.
mij=Sub Pop / Konkurrent