Minister Van der Hoeven van Onderwijs stelde onlangs voor de gebrekkige kennis van leerlingen van de Tweede Wereldoorlog op te krikken door het uitdelen van een stripverhaal daarover. Als je de totale verdomming van de Nederlandse leerling geen probleem vindt, laat het dan bij hun belevingswereld aansluiten en laat Ali B. een album volrappen. Of doe het wat stijlvoller en geef ze 1931 (Go Out Dancing, Pt. I) van Toney Carey. Dit album is eerst als eigen beheer-cd uitgekomen en is nu ook via de gebruikelijke kanalen verkrijgbaar. En terecht, want het is een prachtalbum. Het thema is de wereldgeschiedenis vanaf 1931 en vooral het fascisme in Europa. Toney Carey werd bekend als toetsenist van Rainbow op de legendarische albums “Rising” en “On Stage” en is daarna aan de slag gegaan in zijn nieuwe vaderland Duitsland. Sindsdien heeft hij meer dan 20 solo-cd’s gemaakt, meegespeeld met onder anderen Peter Maffay en albums geproduceerd voor artiesten als John Mayall, Eric Burdon, Joe Cocker en José Carreras(!). Go Out Dancing wordt een trilogie over fascisme, racisme en andere -ismen in de 20ste eeuw. Al snel dringt zich de vergelijking met Roger Waters op en die blijft ook na beluistering hangen. Het zijn sfeervolle composities met historische fragmenten die bijdragen aan de sfeer in plaats van een hinderlijke onderbreking van de muziek vormen. Het is duidelijk jaren-tachtig funkrock, mét drummachines, maar het gebrek aan echte drums stoort geen moment. Het is ook vergelijkbaar met een oude favoriet van me: Dan Reed Network. Veel electronica maar ook venijnig zang- en gitaarwerk, met een licht hese zangstem die een intrigerend verhaal brengt. Suske en Wiske mogen de prullenbak in.
mij=ProgRock Records
Die hoes doet aan Kraftwerk denken