Ik verlang alweer naar de lentezon en vooral naar het moment dat ik mijn stalen ros uit de schuur kan pakken. Lekker zonder vooropgezet plan erop uit trekken. Meer avontuur is er per fiets in het overgeorganiseerde kikkerlandje niet mogelijk. Minder wel, je neemt dan één van die overigens meestal prachtige ANWB -fietsroutes. Deze leiden je langs de mooiste plekjes, maar erg avontuurlijk wil ik deze manier van fietsen niet noemen. Ik krijg steeds meer een hekel aan geasfalteerde fietspaden door het bos, paddestoelen die je de weg wijzen, bordjes met uitgezette routes en vooral het feit dat alles bedacht is. Er zou eens wat mis gaan. Ik wil meer avontuur. Ik dacht nog dat het goed uitkwam dat ik ter voorbereiding van het fietsseizoen de cd More Adventurous van Rilo Kiley toegestuurd kreeg. Het bandje komt uit Los Angeles en timmert al vanaf 1998 aan de weg. Ze maken poppy klinkende alt.country liedjes waar weinig mis mee is. Zangeres Jenny Lewis drukt met haar stem, die ergens tussen die van Carol van Dijk (Bettie Serveert), Edie Brickell en Lucinda Williams ligt, een grote stempel op het geheel. Verder wordt er deze plaat strak ingespeeld met zelfs echt trompetgeschal en saxofoongetoeter. Zo hoort het. Ik mis echter één ding: avontuur. De wegen zijn door de gladde productie behoorlijk dichtgetimmerd. Er lijkt van voor naar achteren te zwaar over nagedacht te zijn. Ik zou de titel willen veranderen in Less Adventurous. Dat is voor mij jammer, maar voor diegene die van meer mainstream muziek houdt juist een aanbeveling.
mij=Brute/Beaute Records / Warner