Onlangs werd mij de vraag gesteld hoe ik bij een reïncarnatie terug zou willen keren. Ik aarzelde geen minuut. “Als een roofvogel,” zei ik. “Wel eentje die door de lucht cirkelt, bijvoorbeeld een buizerd of een arend. Het lijkt me namelijk heerlijk om op de thermiek te zweven met naast mij rotsen en onder mij een prachtig dal. Af en toe zou ik me dan op een malse muis of konijn storten. Dat hoort erbij. Natuur is mooi, maar ook wreed.” De andere mensen beaamden dit. Weer anderen wilden een kat, een bliksemschicht of engel zijn. Michael Gira zou dit laatste antwoord waarschijnlijk ook gegeven hebben. Wie bij zijn naam associaties krijgen bij zijn vorige leven als lid van The Swans moeten deze meteen weer wegstoppen. Hij is namelijk herboren. Herboren zonder dood te gaan en wel als engel. Uiteraard. In Angels of Light cirkelt hij met zijn zware bariton stem al zingend en pratend boven een subliem landschap dat door de hele Akron/Family aangevuld met andere muzikanten wordt neergezet. Klokkenspel, banjo, piano, orgel, cello, mandoline worden naast de onvermijdelijke gitaren en bas functioneel gebruikt. Slechts op één nummer is er ruimte voor wat drumgeroffel. Angels of Light klinkt als een Lou Reed die een folk plaat opneemt gecombineerd met een Robert Fisher (Willard Grant Conspiracy) die wat meer experimentele muziek gaat maken en dat alles in een “Mike Oldfield zonder dat het kitsch wordt Tubular Bells”-saus. Dat gaat dan weer in twaalf nummers op zoek naar de diepere zin van het leven die sommige wel vinden, maar anderen weer niet. Mensen zijn mooi, mensen zijn wreed, als een roofvogel of als Angels of Light.
mij=Young God / Konkurrent