Uit het land van de spaghetti en de scooters komt Dynamic Lights, een vijfmans progrockband. Daar keek ik van op, want als het op rock aankomt ken ik Italianen vooral als gitaarhalsracers of gruntbrullers. Allemaal leuk en aardig, maar is het een aanwinst? Dat dacht ik wel, ja. Dynamic Lights weet op dit album voor een debuut knap volwassen composities neer te zetten. Waar de meeste progrockbands met allerlei orgels en synthesizers aan de slag gaan, is bij Dynamic Lights de piano het overheersende toetseninstrument en dat geeft het geheel een klank die verrassend naturel is. De songs hebben vaak een opbouw zoals je die bij Marillion of Arena tegenkomt, de uitvoering is meestal steviger dan die twee bands, meer richting Pain of Salvation. Nummer na nummer hoor je mooie intro’s, een spannende opbouw, solo’s waar solo’s passen en allerlei fraaie kleine accenten in vooral percussie en toetsen. Geen moment klinkt het gekunsteld of nodeloos ingewikkeld, wat in dit genre een prestatie op zich is. Niet verkeerd vind ik ook de zang van Matteo Infante. Hij is geen op en top geschoolde zanger, maar dat geeft de nummers juist het broodnodige rafeltje rauwheid. Het is alleen jammer dat je in met name de ballads goed hoort dat je een stevige partij Zucchero-Engels om je oren krijgt, dus dat verdient nog wat extra aandacht voor de volgende keer. Maar op alle andere punten wordt het al een klus voor ze om dit fraaie werkje te evenaren. Italië is voor mij voortaan het land van spaghetti, scooters en Dynamic Lights.
Dynamic Lights speelt op 23 april in Sjiwa, Baarlo in het voorprogramma van Nightingale. In oktober is Dynamic Lights een van de bands op het Progpower festival op dezelfde lokatie.
mij=DVS / Bertus
“als het op rock aankomt ken ik Italianen vooral als gitaarhalsracers of gruntbrullers”
Weet je dat Premiata Forneria Marconi nog steeds bestaat?