Epica – Consign to Oblivion

Het moest een keer gebeuren. Mijn eerste aanraking met de kleine criminaliteit in Amsterdam is een feit. Zelfs mijn fiets is nog nooit gestolen. De regen van afgelopen week heeft echter anders beslist. Mijn inschuifparaplu van nog geen twee euro, die in het zijvakje van mijn auto zit, ehh zat, is op brute wijze hieruit verdwenen. Raampje ingeslagen, de hele inhoud van de auto ondersteboven gehaald en weg was hij. De autoradio, de cd-wisselaar inclusief inhoud, mijn parkeervergunning, alles was er nog, behalve mijn plu. Alleen het droog houden van het hoofd had kennelijk de hoogste prioriteit, waardoor het enige echte waardevolle voorwerp gelukkig in mijn auto achterbleef. Goed verstopt in de wisselaar zat, ehh zit, namelijk Consign to Oblivion, het nieuwe album van Epica. Dit album is vooral nog grootser en bombastischer geworden dan zijn voorganger The Phantom Agony, omdat er meer gebruik is gemaakt van orkest- en koorpartijen en deze partijen ook een dominantere rol innemen ten opzichte van de gitaarstukken. Zangeres Simone Simons gebruikt haar zangstem vaker, die een stuk warmer blijkt dan haar mezzosopraan en de band zelf klinkt als geheel meer dynamisch, waardoor de overgangen veel soepeler en vloeiender lopen. Dit album heeft meerdere luisterbeurten nodig voordat je de hemelse schoonheid ervan ontdekt, maar dat vergroot daarna alleen maar het luisterplezier. “The Last Crusade” en “Mother of Light” zullen tijdens live optredens voor het nodige meezingplezier zorgen en het heftige “Consign to Oblivion” kan dan net zoals op dit album mooi als afsluiter dienstdoen.


mij=Transmission / Bertus

17 reacties

  1. Nico Laan

    Het eerste album was al fantastisch, maar dit album is nog beter. Je hebt inderdaad wat luisterbeurten nodig maar dan hoor je ook wel wat. Epica…ga zo door. Ik was al fan van het begin maar nu helemaal.

  2. johan zondag

    ik moet kan nix anders dan het ook beamen dat de muziek en de albums van hun werkelijk prachtijg zijn om naar te luisteren, mengeling van allerlie stylen en hierbij de werkelijke prachtige warme stem van simone, kan mij alleen wel voorstellen dat sommige mensen wat problemen zouden kunnen hebben bij sommige nummers met die screams, maar dat neemt nie weg, dat de muziek en de zang bij alles zeer goed is afgesteld en zeer afwisselend klinkt en zelf hierbij toegevoegd dat ik simone een zeer prachtige en aantrekkelijke jonge vrouw vind, met dat mooie lange rode haar en die mooie strakke blauwe ogen en die blanke huid, maar dit terzijde, dit heeft weinig met de muziek op zich te maken, maar is zeker een leuke bijkomstigheid hahaha
    en vooral ga zo door epica en laat mij en vele andere nog lang genieten van deze muziek en passie, want vind het echt super knap hoe jullie zoveel verschillende stemmen, stylen en vormen kunnen vormen tot 1 geheel

  3. PeeDzjay

    Consign to oblivion is echt een prachtige plaat
    deze band wisselt klassieke stukken af, zoals het nummer ”Trois vierges” met de harde stukken, waar Jansen lekker in grunt zoals het fantastische nummer ”Consign to Oblivion”
    ”the phantom agony” was al een must voor de echte gothic fan. Deze mag er ook wezen hoor!!!!!
    Wat een prachtige geluiden kan een band toch maken.

  4. Laura- Epicca

    Epica the best… Beetje late reactie, maar het mag gezegd worden hè. In “hardcore taal” (ik heb een hekel aan hardcore, dat dat maar duidelijk is hè)
    “Epica for live”
    Wat nou meerdere malen luisteren, na de 1e keer was ik er al verliefd op…

  5. SimPel

    Dit album gewoon super! K’geraak er maar niet op uitgeluisterd. K’ben nu al half aan het wegdromen om hun op folkwoods aan het werk te zien.
    Met dit album bevestigd Mark Jansen (componist) dat hij wel degelijk een getallenteerd man is. Simone is ook bewonderingswaardig (zowel haar stem als de rest ;-))

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven