De steile wand beklimmer kijkt nog een keertje omhoog en twijfelt. El Capitan maakt ‘m klein en nietig. Toch zal hij moeten overwinnen. Hij is vastberaden. Als hij eenmaal die top bereikt heeft zal de wereld heel even van hem zijn. De euforie. Dat deze indrukwekkende rotsformatie in het Amerikaanse Yosemite National Park al door menigeen reeds vele malen beklommen is, zal geen afbreuk doen aan zijn prestatie. Net zoals de nieuwe plaat van het Schotse Idlewild zich op de door R.E.M. (periode Document & Green), The Posies en Toad The Wet Sprocket eind tachtiger/begin negentiger jaren reeds platgetreden paden begeeft. Toch blijft hun klimpoging naar de top echt een hele prima prestatie. Iedere stap is als geslaagd te beschouwen en zo nu en dan bungelt men om de nodige spanning te behouden zelfs waaghalzend aan een dun draadje. Verwacht echter geen vernieuwende invalshoeken of een radicale koerswijzing. Hoeft ook helemaal niet, maar dan bent u in ieder geval gewaarschuwd. Doen de eerder genoemde verwijzingen u uit uw luie stoel opveren en gaat u zich net als ik afvragen of er nog wel van dat soort leuke gitaarbandjes bestaan? Dan beloof ik u dat u zich aan de nieuwe Idlewild geen buil zal vallen. De klimmer heeft zijn twijfels overwonnen en die top inmiddels bereikt. Hij geniet van het moment. Moet u ook doen.
mij=Parlophone / EMI