Leuk baantje hoor, dat recenseren. Echt. Vooral omdat de andere recensenten een bloedhekel hebben aan het spul wat ik leuk vind en het dus allemaal mijn kant op komt. Maar er zitten ook cd’s tussen waar je het bij het eerste nummer al gehoord hebt, en da’s knap vervelend als je braaf alles minstens drie keer luistert. Vanaf de Priest-achtige opener “Hypnotized” is het duidelijk waar Imaginery thuishoort. Het is weliswaar vakkundig gemaakte honderd-noten-per-minuut-metal, maar erg inventief is het allemaal niet. Het zit er allemaal in hoor: bombastische intro’s, dubbele bassdrumms, afwisselend snelle staccato of logge Sabbathachtige gitaarpartijen, een basgitaar die de slaggitaren van begin tot einde volgt, gillende uithalen, enkele- of twinsolo’s met veel noten, een loodzware productie, het is allemaal volgens het boekje. Maar er gebeurt nergens iets waarvan je opkijkt uit je bezigheden even aandachtig naar alleen de muziek blijft luisteren. Misschien een enkele Michael Schenkerachtige solo, maar dan heb je het ook wel gehad. Wel opvallend is dat een van de drijvende krachten achter dit project, Bob Katsionis (Firewind) soms amper te horen is in de productie. Zanger Bjorn Jansson doet een beetje denken aan Graham Bonnet of David Coverdale die probeert te zingen als Rob Halford. Let wel, probeert. Ook bij de zang geldt dat het allemaal best klopt, maar nergens verrast. Draai je dagelijks het oude werk van Iron Maiden of Priest dan is dit misschien iets voor je, anders is beluisteren zinloos. Zelfs dat eerste nummer.
mij=Lion Music / Bertus