Verandering van spijs doet eten en af en toe lekker tafelen bij de Afrikaan werpt meteen een heel ander licht op de dagelijkse pot hutspot of boerenkool. Als klassieke kaaskop, gewend aan rechttoe-rechtaan liedjes met kop en staart, zul je mij zelden betrappen op een psychedelisch momentje. Dat betekent gelukkig niet automatisch dat ik volledig vastgeroest zit in mijn eigen wereldje, want zo nu en dan wat geks moet natuurlijk altijd kunnen. Met Konono No. 1‘s plaatje in de cd-speler waan ik mij direct midden in de rimboe van Congo of een ghetto van een middelgrote Afrikaanse stad. Het artwork aan de binnenkant van de inlay van Congotronics doet mij nog het meeste denken aan de hilarische 419 Eater scams: grote stoere negers op schimmige foto’s inclusief retro apparatuur en onduidelijke attributen. Echter, we hebben hier zeker niet te maken met dubieuze spampraktijken maar met volwaardige musici die op hun electrische duimpiano’s (!) en allerhande trommels en percussiegerei een heerlijk authentieke sfeer weten neer te zetten. Af en toe lijkt het op de trommelgeluiden die je in de plaatselijke wereldwinkel te horen krijgt, dan ontstaat er plotseling een fabuleuze jam tussen geluiden die voor het ongeoefende oor onverklaarbaar en onherleidbaar zijn en voor je het weet knalt er heuse trance uit je speakers. Alles homemade uiteraard, daar komt geen computer bij kijken. Even rustig een liedje opzetten is er niet bij, deze ervaring moet je volledig tot je nemen of terzijde laten liggen. Ik persoonlijk adviseer de eerste optie.
mij=Crammed / Coast to Coast