De spanning was niet te snijden in huize Storm, maar we keken elkaar wel een paar keer diep in de ogen. Het zat zo. Ik vond bij het wegwerken van de was zomaar uit het niets een vreemd boxershort tussen het goed. En mevrouw Storm suggereerde dat ze een wel heel opmerkelijk damesluchtje rook op de zolder en dat mijn handen er ook naar roken. Gelukkig – ja wat dacht u dan – was er niet eens de kans voor de kou om in de lucht te komen. De verklaringen bleken even eenvoudig als legitiem. De vader van mevrouw Storm had geklust bij ons in huis en na het douchen blijkbaar zijn ondergoed bij onze was gegooid. Het damesluchtje was te danken aan het debuutalbum van LPG. Het begeleidend schrijven bij I Fear No Foe was getypt op een old school typmachine door mevrouw Louise Garcia en die had blijkbaar nog een stapeltje sterk geurend papier liggen. Foei, wat een verschrikkelijke muffe omageur! Gelukkig is LPG zelf frisser. En niet zo’n beetje ook. Vijftien korte liedjes komen er voorbij in een kleine veertig minuten. Allemaal lekker fris, to the point en schaamteloos eerlijk bij elkaar gejat. I Fear No Foe staat dan ook vol met fijne geraffineerde rammelliedjes vol schone koortjes. Dat je niet gelijk aan Pavement moet denken bij het beluisteren, dat vergeef ik je dan nog wel. Als je liedjes geen moment aan de Beach Boys moet denken dan gaat het niet goed met je. Daar haalt LPG ook aardig wat mosterd vandaan namelijk. Voorheen stond LPG bij mij voor Lekker Potje Grolsch en niet voor gas van de tank. Vanaf nu staat het ook symbool voor dit sympathieke eigenwijs bandje uit Hoogezand-Sappemeer.
mij=Excelsior