Eén liedje – “It’s for you” – had ik al gekregen van iemand die erbij zei dat het liedje al de hele dag op repeat stond, ook al wilde hij er toch even bij vermelden dat dat overdreven gesproken was. En ik kende dat liedje niet maar ik luisterde en mailde terug dat ik dit liedje ook heel fijn vond en dat het ook voor mij overdreven gezegd wel op repeat mocht. Het mooiste stukje wilde ik toen ook graag benoemen: het was het pianootje met hijgen na de breek en dat ik het maar breek noemde omdat ik eigenlijk niet zo goed ben in muziektermen. En heel lang was dat liedje het enige dat ik luisterde en ik had er genoeg aan. Maar toen attendeerde de mailer me op nog een liedje en ook al hoorde ik het niet zo goed omdat de muziek niet zo hard stond en de mensen wel, ik vroeg me eigenlijk toen pas af of er niet toevallig een hele cd was. Jawel hoor, zei de mailer, die is er en ik begon met het verzamelen van de liedjes toen op een zeker moment de cd toevalligerwijs op hetzelfde moment in mijn bezit kwam en ik heb ‘m al vaak geluisterd van begin tot eind en het is wat ik hoopte dat het was: fijne dansmuziek. Dacht niet dat ik het woord groovy ooit zou gebruiken, maar ik geloof dat het wel past. Maar ook melodisch en de beats zijn ook okee. Ik weet er weer eens geen hokje voor, maar als mensen een liedje “Dear Mr. Bush, there are over 100 words for shit and only 1 for music. Fuck you, Oud Hud” noemen, dan weet je eigenlijk toch al dat het goed zit?
mij=K7 / PIAS