Als je een mafketel met een spandoek met de tekst “Hup Henk!” bij het Rijksmuseum ziet staan dan ben ik dat. Henk van Os, ex-directeur van dat museum, heeft me namelijk geleerd in zijn tv-programma dat er veel symboliek in oude kunstwerken te zien is. Oude schilderijenmeuk is dus niet saai, maar mijn kennis schiet tekort om het te waarderen. Sindsdien ben ik een groot fan van Henk. Hup Henk! Je hebt ook muzikanten die gestudeerd hebben en het dan de luisteraar niet makkelijk maken. Het Amerikaanse Phantom Buffalo is zo’n bandje. Op deze in Amerika al reeds in 2002 uitgekomen cd Shishimumu leggen ze meer dan 57 minuten van hun muzikale creaties vast. Het slingert heen en weer tussen korte mooie lofi liedjes, een lichte versie van de wat meer uitgesponnen post-rock en nummers met verrassende wendingen in songstructuur en instrumenten. De ene keer denk je met de nieuwe St. Thomas kennis te maken, dan zit je weer op het Belle and Sebastian -spoor en dan komt de onvermijdelijke Pavement even aankloppen. Het is geen muziek om dus maar even snel te consumeren. Nee, hier moet je echt even voor gaan zitten. Er zit echter geen handleiding bij die de luisteraar aan de hand neemt en langs het moois leidt. Dit kon menigeen wel eens behoorlijk afschrikken. Wat ikzelf niet zo kon plaatsen was de functie van de soms wel erg tegen het vals aanzittende zang en het drumgeroffel dat weinig fantasie kent. Maar ja, ik ben dan ook geen Prof. dr., zoals Henk.
mij=Rough Trade / Konkurrent