Het weekend is voorbij, het is nu heel vroeg op de maandag, de accu is nog steeds leeg. Dat is niet de bedoeling van een weekend natuurlijk. Op zondagavond hoort de accu toch niet geheel uitgeput te zijn. Dan kan deze in de laatste nacht voordat er weer gewerkt moet worden nooit weer tot 100% opladen. Dat lukte dus ook niet dit weekend. Schilderen, schuren, lakken en plamuren. En dat aan het huis dat ik binnenkort toch ga verkopen – ik lijk wel gek. In de trein grabbel ik in mijn tas naar iets dat er voor kan zorgen dat ik voordat ik op het werk ben me weer wat energieker voel. Er moest toch een elixer in zitten? Natuurlijk! Hebbes! Smoke or Fire – Above The City, Fat Wreck‘s jongste telg! Wat kan er nu beter je slaperige lijf tot leven brengen dan een flinke mep punk? De gebundelde energie moet toch kunnen werken als snellader? Ik douw het ding in mijn diskman en schroef het volume op. Gelijk al in de strakke liefde/haatverklaring aan Los Angeles “California’s Burning” voel ik het kriebelen in mijn tenen. Dit gaat werken. De strakke punkrock (of post-hardcore zo u wilt) van Smoke Or Fire met brulzang van Joe McMahon brengt mijn lijf langzaam tot leven. Hun muziek doet me meer dan eens aan Black Flag (oud) en Hot Water Music (nieuw) denken. Dat de teksten ook nog een sociaal-kritisch en politiek karakter hebben vind ik nu niet echt van belang. Het gaat me nu om de energie van Smoke or Fire. En zie daar: vierentwintig minuten later stap ik als herboren uit op station Amersfoort.
mij=Fat Wreck / Sonic