Onlangs schreef ik nog een uitermate lovende recensie over het meesterwerkje van Sage Francis, waarin ik maar weer eens bewezen achtte dat ook whiteboys weldegelijk iets te zoeken hebben in de wereld van rap en hip-hop. Dat deze constatering niet altijd even goed stand houdt wordt helaas schrijnend duidelijk op de nieuwe CD van Sole. Na zijn vrij succesvolle vorige plaat verhuisde hij naar Spanje, gaf een nieuwe draai aan zijn leven en trouwde daar zelfs een lokale schone. Genoeg stof voor een gedreven plaat, hoor ik u denken. Dat lijkt logisch, maar is het zeker niet. De beste man slaagt er namelijk in om ongeveer alles wat ik zo goed vind aan Francis om te draaien. Geen gepaste agressie, geen echte boodschap en al helemaal geen pakkende muziek. Een pretentieuze opzet, met een vrachtlading aan producers, dat wel, maar daardoor is het des te treuriger om te horen hoe flauw de liedjes zijn. Suffe melodietjes, kazige teksten en vooral een hoogst irritante stijl van rappen die me soms nog het meest doet denken aan Scatman John. En ja, dat was echt héél slecht! Op voorgaand werk was het ook al nooit echt genieten, het was tenminste te gedogen en af en toe zelfs meer dan dat. Live From Rome – wat overigens gewoon geheel in de studio is opgenomen – bevat welgeteld één lekker nummer en lijkt verder volgestouwd met flarden van experimenten en jam’s. De gimmick van rappende whiteboy lijkt daarom ondertussen wel eens uitgewerkt te zijn. Tijd voor wat nieuws en bij voorkeur niet van Sole.
mij=Anticon / Konkurrent