Als een zombie liep ik over het station. Het was zo’n (vroege) ochtend dat alles veel moeite kostte. Om de wekker uit te drukken, die hard naast mijn oor stond te piepen. Om mijn bed uit te rollen. Om te gaan douchen. Om nog maar te zwijgen over het aantrekken van kleren of een ontbijt te bereiden. Het irritante is dat dit meestal net de dagen zijn dat de treinen wel op tijd rijden en ik de pedalen van mijn stalen ros dus wel moest geselen om nog een beetje kans te maken om op tijd te komen. Wonder boven wonder wankelde ik toch op tijd de trein in. Ik twijfelde tussen verder gaan slapen of een krantje lezen en wat muziek luisteren. Ik besloot toch maar tot het laatste en deed Palm Reader van ZZZZ in de diskman. Nee, niet het Amsterdamse drum/orgelduo zZz, maar ZZZZ, een kwartet uit Chicago. Ik wist zeker dat de altsaxofoons van Steve Sostak me wel weer tot leven zouden blazen. Sostak zingt bovendien ook nog op een rare prikkelende manier vaak samen met Ellen Bunch. Die ondertussen ook meeknettert op toetsen. Door de samenzang moet ik nogal eens denken aan labelgenoten Mates of State en soms Fiery Furnaces, maar dan wat ruiger. Door de knorrende bassen van John Brady en de opzwepende jazzy drums van Greg Sharp krijgt ZZZZ iets raar springerig dansbaars over zich. Palm Reader zorgde er in ieder geval voor dat ik weer een beetje tot leven kwam in de trein. Anders was dit een zwaar vermoeiend en nutteloze dag geworden. En dat is niet handig in een week vol deadlines …
mij=Polyvinyl / Bertus