Het vogelhuisje slingerde al eeuwen rond in de schuur. Ik was niet alleen te lui het op te hangen, ik vergat het ook gewoon. Nu ik het eindelijk wel gedaan heb dit voorjaar, zit er verdorie gelijk een goedgevuld nestje in. Ik ga ‘s avonds als verder stil is regelmatig even op het bankje onder het nestje zitten. Dan geniet ik van het ogenschijnlijk simpele, maar o zo prachtige geschetter van de jonge vogeltjes. De ouders vliegen af en aan met in hun snavel voedsel voor hun kroost. Vliegen ze naar binnen, dan is het eventjes stil. Maar na een paar minuten begint het gefluit weer vrolijk opnieuw. Het viel me op dat ik lekker rustig werd van de geluiden van de vogeltjes. Ik zou willen dat ik ze eeuwig klein zou kunnen houden en elke avond even rust zou kunnen tanken op het bankje. Helaas zullen ze een dezer dagen wel uitvliegen. Gelukkig heb ik dan wel een prima alternatief voor handen. Cecile Schot aka Colleen heeft namelijk net haar tweede album The Golden Morning Breaks uitgebracht. Geen gefluit van vogels hierop, wel ogenschijnlijk simpele, maar o zo prachtige soundscapes die een mix van folk, elektronica en psychedelica zijn en een beetje aan Mùm doen denken. Je schijnt het folktronics te kunnen noemen, maar ik vind dat nog steeds maar een rare naam. Colleen knutselt in haar eentje met een huis vol instrumenten (o.a. glockenspiel, viola, harp en gitaar) aan haar instrumentaaltjes die net zo rustgevend en puur zijn als de geluiden uit het vogelhuisje.
mij=Leaf / Konkurrent