Kent u de band The Mars Volta? Die pretentieuze Led Zeppelin-kloon, jawel. Pretentieus omdat ze geen liedjes uitbrengen, maar telkens een heel Artistiek Epos van 70 minuten. De inhoudsopgave ervan past bijna op een aparte cd, zo groot is die Kunst. Die kenmerkt zich door een veel te lang Stom Intro, een Lekkere Uitbarsting van twee minuten en dan komt er vijf minuten Hemeltergend Geneuzel. En dan begint het weer opnieuw. Ja, jammer is dat he? Je kunt nooit zomaar die cd aanzetten zonder op te schrikken van de stukjes Liedje. Nou, daarvoor is hier dé oplossing. Aldo Struyf, een toetsenist van Millionaire en van Mark Lanegan als hij tourt, heeft een nieuw project. Het is vernoemd naar een vage jaren 50-film, dus dat begint nog kunstzinnig verantwoord. En de debuut-cd klinkt ook net als The Mars Volta, maar dan zonder de lekkere uitbarstingen. Begrijpt u dat goed? Ja, u begrijpt het goed: een hele cd lang alleen maar hemeltergend geneuzel! Wel zo consistent. Deze cd kan zo naast Moby‘s zielloze Hotel! Of wacht, daar staan liedjes op. Dat past natuurlijk niet bij deze zeven nerveuze, experimentele en slepende gitaartwiedels, waar af en toe zomaar een elektrische gitaar lelijk doorheen klost. Ehm, naast de Electroputas dan maar..?
mij=Conspiracy / Bang!