Juliette and the Licks – You're Speaking My Language

De bioscoop zie ik zelden van binnen. Ik ben veel te ongeduldig om twee uur stil te zijn en stil te zitten in, voor mij althans, ongemakkelijke stoelen. Bovendien vind ik de bioscoop te duur voor het gebodene. Zo kan het dus gebeuren dat ik nog nooit een film gezien heb met Juliette Lewis. Zelfs niet op de televisie. En dat terwijl ze in kaskrakers als Natural Born Killers en Cape Fear gespeeld heeft. Ik lig er dan ook niet wakker van en ben er ook niet verontwaardigd over dat mevrouw Lewis nu terugkeert naar haar eerste liefde, de muziek. Ze zegt zelf dat de muziek er al was voordat ze überhaupt al dacht aan acteren op het witte doek en dat ze blij is dat ze nu eindelijk een plaatje heeft kunnen opnemen en kan toeren tussen de filmopnames door. Gezien wat ze samen met haar Licks tentoonstelt op You’re Speaking My Language vind ik die terugkeer naar haar eerste liefde helemaal niet erg. Samen maken ze er een lekker potje rammelende rock-‘n-roll van, die flirt met zowel pop als punk. Van mij hoeft ze dan ook geen gas terug te nemen voor ballades als “This I Know” en “Long Road Out Of Here”. Dan gaat ze klinken als het pittige zusje van Ilse deLange. Nee, dan hoor ik haar liever zoals in de titeltrack of in één van de andere van energie bruisende tracks waarin ze me meer doet denken aan Patti Smith en soms Courtney Love. Dit is niet zomaar een actrice die overloopt naar de muziek, dit is een Natural Born Rockstar.

mij=Hassle / Suburban