In de afdeling “Lelijke Mannen met Moeilijke Plaatjes” is het vandaag de beurt aan K2. K2, niet te verwarren met het Don Airey’s K2 project, is het geesteskind van bassist Ken Jacquess. Na het verscheiden van zijn band Atlantis stortte hij zich op een concept album over het Egyptische “Boek van de Doden”, adequaat Book of the Dead” geheten. Ken dook daarvoor de studio in met een aantal bekende en minder bekende artiesten uit de symphohoek. (o.a. Allan Holdsworth en Ryo Okumoto (Spock’s Beard)). Daar is op zich niks mis mee, maar wat Ken nu precies met dit project wil bereiken, dat ontgaat me ten ene male. Want K2 klinkt vooral als een hele foute Genesis (Gabriel era) kloon. Holdsworth weet exact waar Steve Hackett de mosterd haalt, Ryo is nog meer Tony Banks dan Tony zelf en Shaun Guerin, de zanger in een Genesis coverbandje, doet een dappere poging om Peter Gabriel te imiteren en slaagt daar wonderwel in. Alleen zit hij telkens net naast de toon. Kortom, hier schiet echt niemand wat mee op. Next!
mij=Progrock / Bertus
Kreeg ik toch even K3-associaties… 🙂 En ja, ik weet dat je de bandnaam correct had willen schrijven (K-kwadraat)
Ja over smaak valt niet te twisten maar ik ervaar geen meuk gevoel oke retro is het allemaal wel maar voor mij is het smullen zeker de UK invloeden en Shaun zingt naar mijn mening voortreffelijkk maar ja ik schiet hier echt wel wat mee op Next K2 cd please.
Tja, wat te zeggen als ik van de recensent de indruk krijg dat hij niet naar dezelfde CD geluisterd heeft als ik. Misschien bedoelde hij:
http://www.lordsofmetal.nl/showreview.php?id=5823
Rob
@Rob: ik wil niet veel zeggen, maar die gozer bij LoM praat natuurlijk ook gewoon poep. Ik ben zelf ook bezitter van deze plaat en het is gewoon een pastische. Ik vind het gewoon sneu dat iemand bewust Gabriël na loopt te kwetteren. Want dat is wat hij doet. Het enige waar ik me in kan vinden in die LoM-review is het vioolwerk en hier en het gitaarwerk van Holdsworth. Bovendien staat de bas irritant ver naar voren in de mix. Verder even goede vrienden hoor, maar Gr.R. zegt hier echt geen rare dingen.
Laat ik het voor de verandering zo maar eens met Gr.R. en heer Storm eens wezen. Op hier en daar wat leuk viool en gitaar werk na vond ik het een zeer overbodige herhalingsoefening van het werk van een bandje van dertig jaar geleden (dat ik sowieso toentertijd al overbodig vond, maar dat terzijde). Enne, sjiesus… Alweer dat dodenboek. Gááp. Door de psychedelica en symfo volslagen uitgekauwd non-thema.