Ze omschrijft zichzelf als een lucky housewife: “Ik schrijf liedjes en mag vervolgens naar Nederland om ze te laten horen, dat is toch geweldig?”
We spreken Lori McKenna (36) een paar uur voor haar optreden op het Americana festival Blue Highways in Vredenburg, Utrecht. Haar eerste optreden op Europese bodem.
mij=Door Dubbel Mono & Mariska
Open mic-night
Op mijn 28e stond ik voor het eerst op een podium, in mijn woonplaats Stoughton, een klein plaatsje in Massachusetts. Ik heb eigenlijk altijd al liedjes en gedichten geschreven. Maar dat deed ik voor mezelf. Ik zong ze vaak voor mijn kinderen en ook wel eens op familiefeestjes. Mijn schoonzus heeft me aangemoedigd er iets mee te doen. En zo stond ik op m'n 28ste op het podium van de plaatselijke bar voor mijn eerste open mike. Op dit soort avonden trad ook iemand als Mary Gauthier op en die werd op die manier een soort voorbeeld voor me. De reacties op mijn liedjes waren zo positief dat ik vervolgens een aantal van die nummers zelf aan mijn keukentafel heb opgenomen. In 1998 nam ik een CD op en die verkocht meteen 10.000 exemplaren. Van daaruit is het gaan rollen.
'One man, one town is all I need, a simple plan to guide me through the simple life I lead'. (uit: “One Man”)
Mijn leven is dat van een gewone huisvrouw in in smalltown USA. Ik trouwde jong met mijn highschool sweetheart, een loodgieter met wie ik vijf kinderen heb. Ik ben gelukkig met mijn leven, het is een bewuste keuze geweest om in onze geboorteplaats te blijven en een groot gezin te stichten. Het album dat ik vorig jaar opnam heet Bittertown en mensen vragen mij dan waar die plaats ligt. De teksten vertellen over de dromen en desillusies van de inwoners van smalltown USA, maar zijn niet allemaal autobiografisch. Bittertown is ook niet mijn woonplaats maar een state of mind. En daar schrijf ik over. Ook al heb je iets niet zelf meegemaakt, je kunt je er vaak wel mee identificeren of je wordt in ieder geval aangezet erover na te denken. Dat hoop ik ook met mijn muziek te bereiken. Voor mij is muziek een manier van communiceren met het publiek en met mezelf.
Nashville
Overdag ben ik gewoon thuis, 's avonds doe ik mijn optredens. Ik treed vooral op in de regio waar ik woon, de North East area, daar heb ik inmiddels een aardige naam weten op te bouwen. Dat doe ik ook bewust, omdat ik dan na een optreden gewoon weer naar huis kan. Tot aan New York red ik dat. Daarnaast ben ik af en toe voor kleine trips van maximaal drie dagen op pad. Ik vlieg heen en weer naar optredens, ik ga dus niet echt op tournee. Financieel is dat minder aantrekkelijk, maar het is een keuze die ik maak. Om de rekeningen te kunnen betalen, maar ook om ervaring op te doen ben ik een paar dagen per maand in Nashville. Daar zit ik dan hele dagen in de studio om samen met anderen nummers te schrijven. Dat is echt een business daar, er zijn mensen die er fulltime hun brood mee verdienen. Als een grootheid liedjes waaraan ik heb meegeschreven zou gaan opnemen zou dat pas echt geld opleveren.
Blue Highways
Ik heb gehoord dat het een belangrijk festival is met grote namen. Een aantal ken ik, en ik wil ook zeker proberen tussendoor nog een paar optredens te zien. Mijn bandgenoten wilden bijvoorbeeld per se Jim Lauderdale zien. Veruit het grootste deel van mijn optredens doe ik samen met mijn producer en gitarist Lorne Entress, als duo. Maar ik treed ook regelmatig alleen op in bijvoorbeeld coffeehouses en minstens een keer per jaar in Stoughton. Zeker als ik alleen ben heb ik het idee dat ik met mijn publiek converseer, ik vertel mijn verhaal, zij luisteren en vertellen mij vervolgens ook hun verhalen. Daar kan ik weer nummers over schrijven. En mocht ik ooit gebrek aan inspiratie hebben, dan zijn er altijd nog de moeders die 's morgens en 's middags samen met mij op hun kinderen staan te wachten bij de bushalte van de schoolbus en die mij vragen wanneer ik ze een keer meeneem naar Nederland.
's Avond bij haar optreden zal ze haar andere begeleider, gitarist Mark Erelli de ruimte geven om een song van één van zijn eigen albums te spelen en draagt ze een ander lied op aan haar oudste zoon die haar moeders muziek wel waardeert, maar voornamelijk fan is van de Ramones. Maar dat mag van zijn moeder: 'They marry young in these parts/ They raise their kids and set them free'. (uit: “Bible Song”)