Ik kan snel typen. Heel snel typen. Zeker voor een luie ambtenaar zonder typediploma. Van mijn baas moet ik echter zo’n anti-RSI-pakketje gebruiken op mijn PC omdat ze bang zijn dat ze door het vele computerwerk straks straks allemaal werknemers in de lappenmand hebben zitten. Maar dat pakketje kun je zo uitzetten als je wilt. Beetje sneu allemaal. Als mijn baas me zonodig tegen mezelf in bescherming wil nemen, dan kan hij beter zorgen dat ik geen Peter Pan Speedrock draai op het werk. Lekker man, als je een tijdje een kamer voor jezelf hebt! Het anti-RSI-pakketje dat braaf zijn werk doet schiet helemaal in het rode; 250 tot 275 aanslagen per minuut alsof het niets is en ik sla de toetsen zo ongeveer door het toetsenbord heen. Terwijl Spread Eagle uit de boxen knalt type ik als een bezetene aan de rapporten die afmoeten. Niet eens omdat Peter Pan Speedrock nou zo übersnel is, maar gewoon omdat het je zo lekker opjaagt. De muziek van Peter Pan Speedrock zelf is natuurlijk geen spat veranderd. Het blijft vette recht-zo-die-gaat rock-‘n-roll met lompe zang. Maar poei wat doen ze dat weer goed! Toch zijn er wel wat verschilletjes, hoor. Zo klinkt Peter Pan Speedrock op Spread Eagle vooral veel vetter dan voorganger Lucky Bastards. Met dank vooral ook aan Entombed huisproducer – na ja, de eerste trits platen dan – Tomas Skogsberg is Spread Eagle de plaat waarop het beste vastgelegd is hoe Peter Pan Speedrock altijd live al was. Het is een concert voor op kantoor. Helaas komt er binnenkort een nieuwe kamergenoot. Mompel.
mij=Suburban
Vet, dat zeker, maar het blijft toch beperkt vind ik hoor.
Als Zeke nu maar niet je kamergenoot wordt. 🙂