The Fitzgerald uit de titel van de nieuwe plaat van Richmond Fontaine schijnt een hotel annex casino in Reno te zijn, de tweede gokhoofdstad van de Verenigde Staten en tevens de geboorteplaats van frontman Willy Vlautin. Maar met glitter, glamour en andere kitsch heeft deze plaat niets van doen. Zanger/gitarist Willy Vlautin klinkt op The Fitzgerald alsof hij al zijn geld vergokt heeft, nadat hij zijn baan en zijn huis kwijt is geraakt en ook zijn vrouw en zijn hond hem hebben verlaten. Alleen in een hotelkamer, omringd door lege drankflessen en een volle asbak, voorzichtig zoekend naar woorden om zijn ellende te beschrijven en akkoorden om die treurnis te begeleiden. Pas bij de vijfde track, “Disappeared”, krijgt hij gezelschap van een droeve piano en van drummer Sean Oldham (geen familie) die voorzichtig met brushes speelt om de setting te vervolmaken. Hoewel vanaf dan de begeleiding niet meer alleen uit een akoestische gitaar bestaat, blijven de songs hun intieme karakter houden. Uncut benoemde The Fitzgerald tot Americana-plaat van de maand juni. Vond je Bruce Springsteen’s Devil and Dust vooral saaier dan een goed vervolg op diens Nebraska, dan vind je in Richmond Fontaine’s The Fitzgerald een beter alternatief.
mij=Decor / Konkurrent