‘Papa, ik wil graag Scout als huisdier’, Junior zegt het, terwijl hij in zijn bed ligt en ik hem toedek. Ik zeg hem dat Scout een onberekenbare poes is en vast al een lief baasje heeft. Hij denkt even na, drukt zijn knuffels Poes en Tijger nog wat steviger tegen zich aan en zegt: ‘Ik wil het toch!’ Ik zeg dat hij waarschijnlijk allergisch is voor poezen. ‘Maar ze is zo lief’, zegt hij sip. Ik probeer hem uit te leggen dat poesjes niet altijd lief zijn en ook heel fel kunnen zijn ‘Je weet toch nog wel laatst bij de zandbak, ze leek heel lief zoals ze lag te spinnen in de zon, maar toen je haar probeerde te aaien, toen begon ze heel hard te blazen en rende ze weg.’ Junior knikt bevestigend, maar probeert het nogmaals: ‘Maar ik mag Scout ook wel eens wel aaien, hoor! En toen hebben we heel lief samen met haar met de bal gespeeld.’ Ik zeg hem dat dat ook de keer was dat ze hem krabde en hij huilend naar huis kwam om getroost te worden omdat hij een beetje bloedde. ‘Niet alle poesjes zijn zo lief als Cat, net zoals ze niet allemaal wild en overstuurd zijn als Polly. Scout is een rare wispelturige poes. Niets voor kleine jongetjes.’ Hij kijkt me aan met zijn grote ogen alsof hij er niets van gelooft. ‘Ik zal nog eens met je moeder overleggen,’ zeg ik als ik de deur van zijn slaapkamer dicht doe, ‘tot morgen grote vent. Lekker slapen hè’ Hij mompelt nog iets tegen mij en zijn knuffels. Een paar minuten later is het stil.
mij=Too Pure / V2