Mijn bezoek komt met een grote glimlach van mijn wc af, terwijl hij het hoesje van She moved through van Tall Grass Captains of Greater Chicago triomfantelijk in de lucht houdt. ‘Haha, je hebt zelfs cd’s op je toilet liggen. Is het zo erg met deze cd?’ ‘Mag ik je er wel even op wijzen dat je net de hele tijd hier naar hebt zitten luisteren en zelfs mee hebt zitten tikken op het ritme,’ antwoord ik spits. ‘Die deuntjes zijn anders ook wel aanstekelijk en komen me bekend voor.’ ‘Ja, dat begrijp ik wel. Het is allemaal wel origineel, maar met een hoog Tom Petty– en The Beatles-gehalte. Vooral bij het laatste nummer. Je kunt echter slechtere voorbeelden hebben. Het eigen werk van Mark Mattson is in ieder geval een stuk prettiger om aan te horen dan het werk met Grenadier.’ ‘Die ken ik dan weer niet. Het zijn echter wel lekkere luisterliedjes al klinkt de productie soms wat vreemd geforceerd.’ ‘Tja, hij heeft het dan ook grotendeels zelf ingespeeld en opgenomen en niet in iedereen schuilt een Rick Rubin of een George Martin.‘ ‘Dat is waar, maar het kan er best mee door.’ ‘Ja hoor, het kan er prima mee door. Nog een biertje trouwens?’
mij=Ubique