Turbonegro – Party Animals

Wanneer je de bandnaam Turbonegro hanteert en je omvangrijke schare fans zichzelf Turbojugend noemt ben je de critici in ieder geval een flinke stap voor. Opmerkingen over wansmaak en niet-politiek correctheid zijn bij voorbaat kansloos, want dat is nu juist precies wat de Noren al jaren met fiere borst willen uitstralen. Dat ze daar niet alleen in staan mag duidelijk zijn. Met een goede duizend(!), over de gehele aardkloot verspreide, vestigingen van de fanclub beschikt de band over een hondstrouw publiek en de waardering en populariteit in eigen land is ongekend. Niet voor niets kwam de Noorse afvaardiging voor het Eurovisie Songfestival ons wel heel erg bekend voor. Er hangt daar in het noorden blijkbaar iets androgyns in de lucht. Op Party Animals krijgen we dan ook weer de volle lading. Blubbervette patserrock, met teksten die zo enorm over the top zijn dat ik nog steeds de overtuiging heb dat het allemaal één grote grap is en al die fans er met open ogen inlopen. Gelukkig is het universum van Turbonegro – satire of niet – een prettige om in te vertoeven. Zo verrassend en monumentaal als klassieker Apocalypse Dudes is het misschien allang niet meer, het ongecompliceerde enthousiasme staat desondanks nog als een paal boven water. Party Animals is niet alleen vies, vuig, bij elkaar gejat en een aaneenschakeling van de meest foute clichés; de plaat is vooral heel erg Rock (met hoofdletter) en verslavend lekker!

mij=Burning Heart / Epitaph