Dat Excelsior een goede hand heeft in het in licentie uitbrengen van het betere buitenlandse product hebben we hier al meerdere malen uit de doeken gedaan. Dat die producten niet per sé uit Scandinavië hoeven te komen blijkt wel uit het feit dat hun gevoel voor meer dan goede muziek ze heeft doen besluiten na de tweede Sioen ook het tweede album van Absynthe Minded in Nederland op de markt te brengen. Deze Gentenaren borduren met hun tweede album bedreven verder op de contouren van hun eerste boreling Acquired Taste. Nog steeds lopen de vijf heren langs de randjes van de popmuziek, maar ze doen het – lijkt het – bewuster dan ze het op hun debuut deden. Zo bijt violist Renaud Ghilbert in het openingsnummer “Mary’s Hotel” gelijk fel van zich af. Af en toe – bijvoorbeeld in “To The Boredom Dying Slowly” – wordt er zelfs ronduit vuig gerockt. Om vervolgens gas te nemen en in “My Heroics, Part One” – geen spoor van Part Two te bekennen overigens – übercool uit de hoek te komen. Ondertussen bestudeer ik de rare balletstandjes van de figuranten in het boekje en zie dat een van hen me wel doet denken aan de vallende figuur van de The Ideal Crash-hoes van dEUS. Of hier opzet in het spel is durf ik niet te zeggen. Overeenkomsten zijn er in ieder geval genoeg. Ook met DAAU en Beefheart overigens. Al dipt Absynthe Minded hun muziek af en toe behoorlijk diep in de zigeunersaus. Absynthe Minded is meer dan dEUS een lekkere spies voor op de barbecue. Zo één met drie soorten vlees, paprika, ui en kastanjechampignons en knapperig bereid door een vakkundige kok.
mij=Excelsior
Storm, ik kan enkel beamen wat je geschreven hebt. Hun muziek is niet door-de-weeks, niet altijd even gemakkelijk, geen fast-food,…, maar als je even doorbijt, de moeite doet om te herbeluisteren, ontdek je parels. Ik ben nu al een hele poos weg van A.M. en beluister ze bijna dagelijks: ik vrees dat ik verslaafd ben! En het erge van de zaak is: ik wil niet afkicken!