Leoni Jansen – Three Magic Little Words

Er rent een dame met een rode jurk door het bos en het open veld. Ze valt op. Deze mevrouw, Leoni Jansen, is dan ook bekend van radio en tv. Haar belager is een poema, vermomd in de gedaante van deze recensent. Ik lig op de loer om haar debuutalbum Three Magic Little Words met grof geweld te gaan verorberen. Ik verwachtte namelijk een suf cd-tje met jazzy of easy-listening-gepiel. Jansen is echter wezen grasduinen in het rijke archief van folk en Keltische songs en kwam met nummers van grootheden als James Taylor, Richard Thompson en zelfs Sting. Geen slappe hap, geen nummers die voor de hand liggen, maar wel een keuze van nummers met een hoge kwaliteit, die samen een geheel vormen en teksten hebben die verder gaan dan la la la, I love you. Op haar vlucht wordt ze begeleid door een zevenkoppige begeleidingsband die de nummers van sterke arrangementen voorziet. De vocalen, die wel wat aan de stem van de Ierse Mary Black doen denken, worden door Jansen zelf voor rekening genomen. Deze poema kan echter geen reden vinden om haar aan te vallen. Sterker nog, hij moet stiekem bekennen dat hij deze mevrouw laat lopen. Hierna zal het te laat zijn, want bij een poema in een Nederlands bos is met wat fantasie nog wat voor te stellen. Een poema die een kaartje koopt voor een theatervoorstelling is echter te zot. Misschien dat deze poema stiekem opduikt in het Vondelpark. Eens kijken hoe mevrouw Poema hierover denkt.

mij=Brigadoon / Sony