Mijn T-shirt zit onder de vieze zweetplekken. Ik ruik dan ook niet zo lekker. De oorzaak is een rit in een bloedhete auto. Ik verlang onderweg naar ��n fris shirt en ��n (en aansluitend wel meer) biertjes. Als ik bij mijn woning aankom ben ik dan ook gaar en blij tegelijk. Ik zet echter, voordat ik me naar de koelkast spoed, als eerste de nieuwe cd van het Nederlandse Mala Vita op. Een snikhete dag als deze vraagt namelijk om zomerse feestmuziek en hiervoor ben ik bij hen aan het goede adres. Onder het genot van de mix van ska, dub, reggae, rumba en punk open ik het eerste flesje bier. Ik sla hem in een keer achterover en bedenk dat ik op dit moment nog meer behoefte heb aan nog een biertje dan aan een fris shirt. Mani Fiesta is namelijk een live registratie van een concert in het Paard in Den Haag en ik kan me niet voorstellen dat de bezoekers na afloop nog maar een droge draad aan hun lichaam hadden. Stinken moet het. Mala Vita is even kort door de bocht, de Nederlandse Mano Negra, een band die toch alweer een kleine vijftien jaar terug furore maakte. Mala Vita lijkt zich hier echter niet aan te storen, zingt de teksten in diverse Zuid-Europese talen alsof wij Nederlanders dit allemaal wel begrijpen en brengt vooral een swingend geheel dat mij doet verlangen naar een concert van deze tienkoppige (!) band. De cd is dan ook prima geschikt als een lokkertje naar of een fijne herinnering aan een concert.
Mala Vita heeft zojuist een Essent Award gewonnen en valt dus op Lowlands te bewonderen eind augustus
mij=Bula / Heartselling
Er zijn maar weinig albums die mij van begin tot einde kunnen boeien, maar Mani Fiesta doet het! Uitstekend debuut!